Bebişlerle eve geldiğimizde evde annem bizi bekliyordu ve sağolsun ilk haftalar o olmasa herhalde aklımı oynatabilirdim... canım annem, benimle birlikte ne çok yoruldu o ilk günlerde ve ben ne zaman "anne lütfen dinlen onlar benim çocuğum bu kadar yorulma" dediysem bana dönüp, "sende benim çocuğumsun" dedi.
doğru tabii yaa, anne olunca anlarsın derler ya, o zaman anladım işte gerçekten neden her zaman koca kadın olmama rağmen, bir elini hiç üzerimden eksit etmemesini, umarım daha uzunca yıllar da böyle olur...
neyse o ilk günler, iki bebişle yeni hayatıma alışma derdindeyim bir yandan, vücudum kurdeşen döküyor, kaşınmaktan her tarafımı yara yapmışım, doğum sonrası kolestas mıdır nedir bir dertle uğraşıyorum, ilaç kullanamıyorum delirmek üzereyim diğer yandan, iki bebişin karnını doyurup, gazını çıkartıp uyutmak gibi bir devinim içersindeyim feci haldeyim kısacası ve bebişler uyumuyor mızıl mızıl 2 yudum süt emip, 10 dakika gaz çıkartıyoruz, 5 dakika tavşan uykusu sonra hoop aynı döngü aynen sil baştan X2 bebek anlatmam zor gerçekten ikiz anneliği farklı birşey , birisi kucağımdayken diğeriyle gözgöze gelmemeye çalışıyorum onu kucağıma alamadığım için ve ikisine aynı anda yetememenin verdiği vicdan azabı ayrı bir konu...
işte bu günlerde annem ısrarla "kızım bunların kollarını bağlarsak uyurlar yoksa hareket ettikçe uyandırıyorlar kendilerini gel kundak yapalım" dedikçe "anne eski usul şeyleri kendine sakla lütfen" diye her gün kırk kere aynı sözler dönüyor ikna olasım yok, "hayır öyle robot gibi bağlayamam ben o minicik kolları aaaaa" diye diye sinirleniyorum sadece
derken bir gün, kızların ikisi de çığlık kıyamet uykusuzluktan bayılıyorlar ama uyutabilene aşk olsun pes ettim ve ikisini de anneme teslim ettim "tamam yapalım şu kundağı ama çok sıkmadan" demişim en son ve mutlu son...birisi, benim bebeklik kundağım diğeri, annemin nişan bohçası iki patiska bohça (kirli çıkıyımdır biraz tanıyanlar bilir)hayatımı kurtardı ve öyle eski usul sımsıkı bağlayarak filan değil sadece, kollarını iki yana koyup sarıyoruz gevşekçe ve gelsin mışıl mışıl uykular...
uzun lafın kısası yok, bende laflar uzun ama, bebeğiniz varsa ve uyumuyorsa anne sözü dinlemekte fayda var benden söylemesi...
ve iyi uykular bebişlerime, benim uykularım onların olsun...
3 yorum:
esincigim grupta gorup geldim bloguna, eline diline saglik, satirlarinda seni daha iy itanimis oldum:) blogun hayirli olsun, minnoslarinla guzel bri yasam dilerim, emel*pi
tabi tabi, kundak süperdir. yoksa kendini karıştırıp hiç uyumaz bu modeller :)) biz de yapıyoruz penye battaniyeyle falan...
Emelciğim, teşekkür ederim, yaşadıklarımı burada analatıyorum fırsat buldukça, hem bana bir günlük oluşturuyor bu satırlar hem de, belki birilerinin işine yarar diyorum aynı süreçleri yaşayan:)
Huysuz ve Tatlı,
zaten pek uyanıklar yani uyutmasam 24 saat takipteler hayatı:)ama bende iki bebiş olunca mecbur kaldım ve onların iyiliği için de şart uyumayınca pek huysuz oluyorlar yazık.
Yorum Gönder