30 Nisan 2015

EMPATI
Simdi sadece birkac dakikalik da olsa gozlerinizi kapatin ve dusunun aksam olmus ama o kuytusuna saklanip huzur bulacaginiz yatak yok ortada.
Yatmadan once dislerinizi fircaladiginiz firca ve macun da yok ve tabii pijamalariniz da.
Gece ve uyumaniz gerek ama basinizi koyacak bir yastik ve yorgan yok...
SABAH oldugunda aliskanlik bu ya, yediginiz peynir yok, ekmek yoK cay yok...
Daha nelerin hayatinizdan gittigine dair bir fikriniz dahi yok...
Simdi hazirsaniz tekrar bakin o minicik elleriyle bir ekmek almak icin dilinizi bile konusamayan o minicik bedenlere...
Bunca haksizligin, arsizligin birilerinin kapitalist doymazliginin sonucu mahallenize, caddenize hicbir fikri olmadan gelmek zorunda olan o insanlara o bebelere...
Bircogunuzun kufur ettigini hemen hergun duyuyor kulaklarim 'bir bunlar eksikti' diyorsunuz ya, sanki cok merakliydilar boyle yasamaya...
Acimak sadece ego biz kimiz ki aciyoruz?
Nereden biliyoruz ki birgun ayni seyleri yasamak zorunda kalmayacagimizi?
Ne kadar da eminiz degil mi?
Bu bildigimiz ezberlerin bir anda altust olmayacagindan...
Tek yapilmasi gereken, elden geldigince yardim etmek ve kaderlerine saygi duyup onurlandirmak belki de...
Peki bitti mi peki bu kadar mi gorevimiz?
İnsanligimiz?
Rahatladi mi vicdanlarimiz ? Ellerine sikistirdigimiz birkac lirayla?
Daha ne kadar inkar edecegiz gercekten hicbir ayrima, ezbere kanmadan birbirimizi sevmezsek asla var olamayacagimizi...
Aymadik mi hala?
Daha cok mu vakit var zannediyoruz aymak icin?
Bu ara en cok merak ettigim tam da bu iste
Allahaskina, biz kim oldugumuzu zannediyoruz?

1 Nisan 2015

Ya bir gün sizi doğurmaktan vazgeçersek!

Ya namusumuza göz dikiyor, tecavüz edip öldürüyorsunuz....
Ya namusu bahane edip...
Töreleriniz var bir de öyle ki, ölen kardeşinizin karisina kocalik yapmayi uygun gören ama kendi kizkardeşinizi, bacinizi gözünüzü kırpmadan öldürebildiğiniz...
Kıskançsiniz...
Öylesine kıskançsiniz ki, kendi kırdiğiniz cevizlerden habersiz, evde çocuklariyla size ve evine bakmaktan başka gayesi olmayan masum kadinlarinizi da, döve döve öldürüyorsunuz saçma sapan alkolik bahanelerinizle...
Hemde hiçbir ceza almadan...
Nereye baksak bir dehşet, bir acimasizlik...
Sizi doğuran, büyüten elinden geldiğince öğreten kadinlara karşi...
Hergün biraz daha solduruyorsunuz içimizdeki kocaman çiçekleri umarsızca...
Ama ne var biliyor musunuz ?
Hani tıp ilerledi ya, cinsiyetlerini öğrenebiliyoruz doğacak bebeklerin artik...
Hani bir gün, tüm kadinlik toptan kafayi yiyip de, siz erkekleri doğurmaktan vazgeçersek?
Bu kadar kötü olamayız sanıyorsunuz ya...
Ondan ya tüm bu vicdansizliginiz...
Ya şaşarsak bizde insanız neticede...
Peki ya bunca saçmalık insana dair mi sizce?