14 Ocak 2009

...... YENİ YIL'ım nerde?

"Bundan önce yaşadığımız tüm yılları kıskandıracak güzellikler ve sürprizlerle gelsin"

demiştim, gelmedi... belli ki benim sipariş ettiğim yıl yok daha ortada...
bu yüzdendir 2009'u henüz başlamış farz edemeyişim...

gazete sayfalarında, boy boy çıkan minnacık bebeklerin, çocukların, gençlerin tüm o insanların cansız bedenlerini görmek de yoktu bu senenin içinde, zaten mümkünse bir şey olsa da, hani bir büyü, birşey işte, dünyadaki tüm silahlar ve bizi tehdit eden tüm unsurlar kalksa ortadan demiştim...kalkmadı...

oysa ben, ilk gün uyandığımda gazetelerde şöyle haberler görmek istiyordum, "Dünyadaki mevcut tüm silahlar kullanılamaz halde"
nasıl geliyor kulağa? harika olmaz mı?
düşünsenize onca nükleer silah, mermi, tabanca pufff diye yok olacak nefis bir hayal...
kesinliklikle çok nefis ve benden evvel bu hayali kuranlar da olmuş...eminim başkalarının da olduğuna hala bir ümide sarılıp vazgeçmek istemeyişim ondan...

Arthur C.Clarke'ın Son Nesil 'indeki gibi uzaylılar gelse mesela ve yok etse yeryüzündeki tüm silahları...öyle güzel anlatmış ki yazar, onları yoketmek için tüm dünyanın biraraya gelip nasıl çabaladığını ama, tüm silahların uzaylılar tarafından nasıl da etkisiz hale getirildiği o ortamı...
zaten Arthur C.Clarke gibilerin bir şekilde olacakların illüzyonlarını gördüğüne inanmak istiyorum...
çok mu uçtum? daha başlamadım oysa...
gerçektir umarım bu hayal...
benim artık tek ümidim uzaylılar kaldı çünkü, başka bir nesil olmalı Evren'de adı insan olmayan, bir yerlerde barış içinde yaşayan, tüm günlerini mutluluk içersinde kendi keyiflerince keşiflerle sevgiyle geçiren, dünyadaki tüm bu saçmalıkları görüp, müdahale etmek üzere olan bir nesil olmalı, biz değiliz belli ki insan olduğunu sananların neler yaptığı ortada, zaten çok kalmadı yakında yok edeceğiz birbirimizi...etmeliyiz de hakettiğimiz de bu belli...

bu yüzden lütfen gelsin şu uzaylılar...
hatta gelmekle kalmayıp, suçsuz minicik bedenlerini hiç habersiz yok ettiğimiz, fütursuzca taciz ettiğimiz,
zehirli atıklarla zehirlediğimiz,
yok etmek için yaptığımız silahlara milyonlarca paralar harcarken, açlıktan ölmelerine göz yumduğumuz,
doğurup doğurup oraya buraya bıraktığımız,
tüm savunmasızlıklarına rağmen vurmaktan, canlarını hiç acımadan yakmaktan geri kalmadığımız, kısacası layıkıyla bakamadığımız yeryüzündeki tüm bu bebeklerimizi toplayıp götürsünler...geleceğimiz olan bu bebeklerin hepsini, gelecek günlerden korumak adına alsınlar bu dünyadan...

ve doğdukları günden beri hayatımın merkezine oturan, mutlu ve sağlıklı olmaları için elimizden gelen herşeyi yaptığımız canım bebeklerimi de alsınlar hatta...
belli ki, bizim yaptıklarımız yetmeyecek bu dünyada sevgiyle , mutlulukla yaşamalarına keşke yetse...
keşke, hepsini kocaman bir cam fanusla kaplayabilsek de, tek bir kötülük ulaşamasa o minicik bedenlerine ama gücüm yetmiyor...

çok mu karamsar yazmışım?
bana yakışmamış mı bu sözler?
pozitif düşünce gücüyle yatıp kalkarken, hafızamı mı yitirmişim?
yıllardır okuduğum, okudukça benim gibi düşünen bunca yürek varken ve "elbet bir yolu bulunacak iyilik, güzellik adına" dediğim tüm ümitlerimi kaybetmiş miyim ne?
neeeee?

böyle başlayamaz benim YENİ YIL 'ım...
çocuklarımla, eşimle, ailemle, dostlarımla hep birlikte kurduğum hayallere uymadı şu ana dek olan biten tüm saçmalıklar...

adı üzerinde ya hani YENİ YIL demişler...
YENİ
daha evvel yaşanmamış
ben onu bekliyorum...
YENİ YIL'ım nerde?