21 Temmuz 2015

Keşke...

Dünyanin kötülükleriyle karşılaşmaya başladığımdan beri kendi kendime uydurduğum gizli kahramanlarım var benim.
İyilikler ve sağlık diledigim MELEKLERİM,
Doğanın kollarında özgürce dans eden görünmez iyilik saçan PERİLERİM,
Kötülük bildiğim şeyleri görünmeyen nefesleriyle iyileştirdiğini düşündüğüm EJDERHALARIM,
Gülümmseyen kocaman yüzlerine bakınca saflığı ve tazeliği hatırladığım PAPATYALARIM,
Uçmak istediğimde gideceğim yere kanatlandığım tüm KUŞLAR,
Doğa anayı hissetmek istediğimde sımsıkı sarılıp gücüyle güçlendiğim tüm güzel AĞAÇLARIM,
Esintisiyle ruhumu okşayan RÜZGAR,
Damlalarıyla üzerime yapışmış tüm saçmalıkları temizleyen YAĞMUR,
Adım attığımda beni içine çekercesine kucaklayan TOPRAK,
Uçsuz bucaksız GÖKYÜZÜ,
Tüm dünyanin kirlerini dönüştürdüğünü düşündüğüm DENİZ,
Etrafımda yaşayan, kocaman gülümseyen tüm güzel yürekli insanlar,
Komik objelerle kendilerine oyuncaklar yaparak unuttuğum hayallerimi hatırlatan çocuklar ve daha niceleri...
Ve tüm bu güzellikleri en ince ayrıntısına kadar düşünerek yaratmış olan yaratıcı güç TANRI, ALLAH, TANRICA hepsi...
Sadece bunlara bakarak bile insan olmayı başarmak mümkün becerebildiğimce,
Sevgiyle bakıp, vicdanlı olmak bile yeter dünyanın ahengini anlamaya...
Ama öyle anlar ve olaylarla kuşatılıyor ki hayat ozellikle şu son gunlerde...
Sevgide kalmak gerektigini bunca hatmedip,yaşamaya ve yaşatmaya çalıştıkça kocaman bir çelme takıp düşürüyor tüm kuvvetiyle beni, bizi, hepimizi...
Her düşüşte ayağa kalkmak daha da zorlaşıyor...
Eskiden günlerce akan gözyaşları bile idareli kullanıyor sanki kendini...
Yetmiyor ne yapsam, bitmiyor bu olan biten vicdansızlığa karşı içimdeki çığlıklar...
İşte böyle anlarda evrendeki tum güçleri birleştirip bir büyü yapıyorum kendimce...
Kocaman bir sevgi balonunda eriyip yok oluyor insana dair olmayan hersey...
Kendimce deyisim bundan,
Kimine deli saçmasi olan bunca şey benim hayata tutunabilmek için elimde kalan tek şey oldugundan...
Keşke herkes kendi büyüsünü yapsa...
Belki de ucuca tutunup kocaman bir büyüye dönüşürse ulaşacağız içimizdeki insanlığa...
KEŞKE...