Anne Olmak

Akşam eve dönerken ,otobüste bir anne ile kızının sohbetine tanık oldum.

Anne ısrarla yanındaki boş olan koltuğa oturmasını söylüyor, kız reddediyor ve kızıyordu kaşlarını çata çata.

Sonra, anne ısrardan vazgeçip koltuğa oturdu ve kızına seslenip, 'hic olmazsa elindeki posetleri ver' dedi.

Kız direndi yine vermedi..

Bir yandan da, yanındaki kız arkadaşına annesine az evvel ona almadığı bir şeyden ötürü kızgın olduğunu, ondan böyle davranıp cezalandırdığını anlattı, gayet haklı olduğundan emin bir şekilde...

Dinlerken bir yandan anneyi seyrettim, tek yaptığı arada dönüp dönüp kızının elindeki posetleri verseydi diye işaret edip, tekrar tekrar kızından azar işitmesi oldu...

O an ağlayamadım.

Gözyaşlarım her ne kadar aktı akacak gozumde birikse de, bogazım düğüm düğüm olsa da, bu denli sarsıla sarsıla ağlamanın o otobüs ortamına ters düşeceğinden midir nedir sustum...

Ne komik di mi? üzerimize yapıştırılmış ayıp olur kalıplarından biri işte, ya ayıp olursa ağlamak da ayıp ya...

Sonra düşündüm o annenin halini, neler hissettiğini anlamaya çalıştım kendi kıt aklımla...

3.5 senedir içinde olduğum şu annelik mektebinde daha şimdiden ne kadar zorlandığımı, kızlar grip oldugunda çaresiz kaldığım geceleri, bir lokma yesinler diye kırk yemek denediğim günleri düşündüm...

Hoş artık vazgeçtim ne istiyorlarsa onu yiyorlar...

Aslında ben uzun zamandır hayatımdaki birçok seyden vazgeçtim ısrar etmek anlamında ya neyse ısrar edince olmuyormuş anladım...

Kızların şimdiden bana öğrettiği kocaman derslerden biri de bu...

Tüm bunlari yaşarken aslında en çok hissettiğim kendi anneme yaptığım haksızlıklardı genç kızlık yıllarımda...

Hala da türlü sebeplerle zırvaladığım oluyor elbette ama kendim Anne olunca değerini daha çok anladığımdan daha bir özenliyim eskiye nazaran...

Hoş belki de, en kolay onlara şımarabildiğimizden mi acaba bu fütürsuzluk, boş vermişlik...

Nasılsa affedildiğimizden midir? bu ağzımızdan çıkanı kulağımızın duymama hali bilemedim...

Aslında bildim de, bu kadar karşılıksız sevebilmek çok enteresan geldi...

Umarım bende annem kadar Anne olmayı becerebilirim şu hayatımda...

Onun kadar özverili, anlayışlı, sabırlı, sevgi dolu ,hoşgörülü ve daha bir sürü herşey olabilmeyi...

Umarım...